Alhemija je dugo smatrana primitivnim oblikom hemije, gde oni koji je praktikuju nastoje da proste metale, pretvore u zlato. Međutim, pomnije proučavanje jezika simbola koje alhemija koristi i upoređivanje sa sličnim “veštinama”, kakve se još uvek praktikuju na istoku, jasno nam otkriva da su čovek i njegov duh zapravo teško olovo koje postepenim pročišćavanjem može postati zlato Sunca i to kroz proces otkrivanja prvobitnog stanja duše. U viziji alhemičara čovek i kosmos, međusobno su povezani, jedno je odraz drugoga a ovo delo čuva taj pravi duhovni horizont alhemije od pogrešnih simplifikacija kakve sobom nosi čisto istorijski pristup. Ta vizija predstavlja kluč alhemijske simbolike, jednog jezika koji nam jasno otkriva duhovne horizonte koje inače, uronjeni u svakodnevicu, tek naslućujemo.