Lepota vekovnog stvaranja

Na pozornici sveta se diže zavesa i pred nama su veliki umovi Aleksandrije koji su dali nauci blistavi zamah koji osvetljava stazu saznanja kao što svetionik sa Farosa ukazuje pomorcima put povratka u luku.

Na scenu istorije izlaze nove ličnosti: Tales, Arhimed, Galen, Aristotel, Platon i drugi koji će svojim delima i otkrićima objediniti vekove.

U drugom činu, na svetskoj pozornici su: Rafael, Ticijan, Mikelanđelo, Leonardo koji su ovekovečili lepotu sveta na svojim platnima i svoje teme podigli visoko, do zvezda, koje su svojim sjajem privlačile Kopernika, Galileja, Njutna...

Svetla se pale, zavesa se diže, počinje treći čin brujanjem tonova Bahovih orgulja, Mocartovog i Betovenovog klavira, Šumanovih i Šopenovih melodija duše, Listovih igara i rapsodija, Debisijevih omamljujućih zvukova koji nas nose ka platnima i impresijama francuskih slikara.

Apolodor je poznavao arhitekturu, Hiparh zvezda, Kartaginjani beskrajne daljine, Pitagora magiju i značenje brojeva, Gvido iz Areca notnu oktavu, Dante je poznavao ljudsku dušu, a svi su imali želju da uplove u snove i pretvore ih u realnost. Realnost je izražena poezijom, dočarana muzikom, osvetljena bojom i slikom, opevana rečju, otkrivena mudrošću, oplemenjena ljubavlju.

I naši velikani, ali i raskošna srednjovekovna zidanja dali su svoj doprinos svetskom mozaiku vrednosti i lepote.

Ta svetska pozornica nam predstavlja jedinstvenu i moćnu harmoniju kulture koja je kao ogromni hram čije svodove podupiru mermerni stubovi, dok na pozlaćenim krovovima i zlatnim ikonama dogoreva sunce i odsjajem obasjava ceo svet.