U vrelini indijskih noći, bezimeni junak traži nestalog prijatelja. Dok prati njegove blede i retke tragove raštrkane od Bombaja do Goe, kroz sumnjive kvartove u kojima se jeftino prodaje sve što se može poželeti, kroz bleštavi privid luksuza u hotelima za Zapadnjake, kroz drevne manastire i svratišta na železničkim i autobuskim stanicama, put mu se ukršta s drugim neobičnim putnicima. Međutim, čovek se lako izgubi u čudesnoj zemlji u kojoj su deca bogolika, starci luckasti a žene prelepe. Indijski nokturno se čita kao putopis i kao kriminalistički roman, ali i kao tipična tabukijevska proza koja osvaja sočnim jezikom, vrcavim dijalozima, slutnjom i zagonetnošću, poetizovanom i sanolikom realnošću koja se iz nje pomalja. „Indijski nokturno” je 1987. godine dobio prestižnu Prix Médicis étranger, francusku nagradu za najbolji roman napisan te godine na stranom jeziku.